Hangatyr (Bug Wisielcuw) Zamrocze

U krynicy Urd
Przez światów trzy dziedziny
Zawisły u stóp
Mądrością pełnej głębiny
Wejdź tu gdzie kres stoi na szczycie
Pokłon się jej, dopełnij swe życie.
Dziewięć dni i nocy
Wiedzę znalazłem w umarłych losach
Dziś chwałę oddasz mi
Nim więzy skruszeją i pękną niebiosa
Nieś swoje brzemię, nieś
Jak robak zdeptany przed zgonem
Rozciągniesz sznur, oddasz cześć
I padniesz przed moim tronem
Ofiarny dym w górę się pnie
Dzień twej zapłaty i koniec trudu
Co jest prawdziwe? Co tylko złudą?
Choć wicher morem i łkaniem dmie
Cień twej postaci pośmiewiskiem dla ludu
Gdy ciężki sznur rozkołysze się...

"Wiem. że wisiałem na wiatrem owianym drzewie
Przez dziewięć nocy
Oszczepem zraniony, Odinowi ofarowany
Sam sobie samemu.
Na tym drzewie, o którym nikt nie wie
Z jakich wyrasta korzeni
Chlebem mnie nie karmiono, ni napojem z rogu
Wypatrywałem ku dołowi
Przyjąłem runy - wołając przyjąłem
Spadłem potem stamtąd
Dwunastą pieśń znam: gdy widzę wisielca
Na drzewie się kołyszącego
Tak rysuję runy, że człowiek zstępuje
I ze mną mówi

Słowo mi do słowa słowo przywodziło
Dzieło mi do dzieła dzieło przywodziło"