Chwaia Pozostanie

Wladaniem orężem strudzeni
Jak orły w drzew galezie
Z uporem tkwimy wczepieni
W skąpane w krwi wrażych żerdzie
Wielką zdobyliśmy siłę
Teraz lub jutro zginiemy
Lecz chwała po nas zostanie
Jak przed wiekami dawnemi

Jak dziadów mych duchy do Nawii
Po walce odchodziły w chwale
Tak ty chciej zgiełk bitwy dobywać
Swe życie kładąc na szalę

Bo wszystko przepadnie gdy zniesiesz oszczerstwo
Za tchórza ostaniesz, psia stanie twa krew
Twych dziadów spuścizna odejdzie strawiona
Krzyżową zarazą gaszącą nasz gniew

Wybieraj gdy wybór przed tobą
Jasny błysk miecza - czy milczenie
Zły los już nam wymierzony
Lepszy niźli hańby zniesienie!

Niech ducha wyzionie więc kłamca krzyżowy
Od wieków plugawca hańbę wnosił tu!
Nim umrzesz w nawale psubratniej wiary
Za potwarz odpłacisz swą walką dziś mu!

Walcz nawet śmierci bliski!
Dopóki zycia ci stanie
Gdy spełnisz się w walce, odejdziesz
Lecz chwała po tobie zostanie